آیه 30سوره انبیاو روایات بزرگان دین در مورد نوشیدن این ماده حیاتی

                   

خداوند در آیه 30 سوره انبیاء می‌فرماید: " و جَعَلنا مِن الماء کُلَ شَیء حیّ1" این آیه اهمیت و ارزش این ماده و نعمت الهی را می‌رساند از سوی دیگر بیشترین ماده‌ای که در بدن موجود است آب می‌باشد و یک لیوان آب گوارا چون اکسیری نجات بخش برای فرد تشنه است. 

در روایات بزرگان دین هم به این مساله توجه و به نوشیدن این مایه حیاتی سفارش شده است.

در روایتی به نقل از ابوطیفور طبیب آمده است که: بر امام کاظم علیه‏‌السلام وارد شدم و او را از نوشیدن آب، باز داشتم. ایشان فرمود: "نوشیدن آب، اشکالی ندارد. آب، غذا را در معده می‏‌چرخانَد، خشم را فرو می‏‌نشاند، بر هوش می‏‌افزاید و تلخه را خاموش می‏‌کند". 
امام صادق(ع) نیز فرمودند: "پیامبر خدا، به هنگام روزه گشودن، با حلوا افطار می‏‌کرد. اگر حلوا نبود، با شکرین‌ه‏ای دیگر یا چند دانه خرما، و اگر آن نیز نبود، با آبِ خالی. می‏‌فرمود: "آب، معده و کَبِد را تمیز می‏‌کند، دهان را خوش‏بو می‏‌کند، دندان‏‌ها را محکم می‏‌سازد، چشم را قدرت می‏‌دهد و دیده را جلا می‏‌بخشد، گناهان را از انسان می‏‌شوید، رگ‏‌های برآشفته و تلخه تحریک شده را فرو می‏‌نشانَد، بلغم را از میان می‏‌بَرَد، حرارت را از معده برمی‏‌دارد، و سردرد را نیز از میان می‏‌بَرَد3".
امام رضا(ع) نیز فرمودند: " درباره آب سرد، روایت می‏‌کنم که حرارت بدن را فرو می‏‌نشانَد، صفرا را آرام می‏‌سازد، غذا را هضم می‏‌کند، پس‏مانده‏ایی را که در سرِ معده هست، ذوب می‏‌سازد و تب را از میان می‏‌بَرَد4".
منبع:

1- قرآن کریم، سوره انبیاء، آیه 30

2- الکافی، جلد6 ، صفحه 381 ، حدیث 2، المحاسن، جلد 2 ، صفحه 398 ، حدیث 2391 ، مکارم‌الأخلاق ، جلد 1 ، صفحه 336 ، حدیث 1083 کلاهما نحوه، بحارالأنوار، جلد 66 ، صفحه 456